Het is niet altijd feest
Door: Marl
29 Januari 2005 | India, Pondicherry
We zijn vrij! De doorbraak: we mogen alleen van de transit-school (waar we lesgeven) naar het boyshome (waar we eten) lopen. De bezorgdheid reikte tot nu toe te ver, maar vandaag zijn we eindelijk los. De stad ligt aan onze voeten!
De afgelopen dagen stonden in het teken van frustratie. We houden onszelf niet langer voor de gek: we ervaren wel degelijk een cultuurshock. We kunnen ons maar moeilijk neerleggen bij de kromme machtsrelaties, het misplaatste respect voor hooggeplaatsten en het totale gebrek aan kritiek. We moesten laatst om negen uur naar bed, omdat de "provincial" (een arrogante hoge pief uit Madras) op bezoek was. Dan wil je heel hard gillen en het complete sociale stelsel omver schoppen.
Frustratie ook wat betreft het lesgeven. De meeste jongens zouden in Nederland lang en breed op speciaal onderwijs zitten. Geduld. Heel veel geduld. Honderd keer herhalen dat tien maal zeven zeventig is, en dan nog tachtig als antwoord krijgen. Schaapachtige gezichtjes. Sommige leraren hier hebben nogal losse handjes. Ik beperk me voorlopig tot het gooien met krijtjes...
Maar het mooie aan kinderen (volwassenen op de hele wereld neem daar een voorbeeld aan!) is dat ze feilloos het verschil zien tussen spelen en lesgeven. Na ze een uur lang te hebben geterroriseerd met sommen, ben je na schooltijd weer hun grootste vriend. Mooi volkje, die kinderen.
De afgelopen dagen stonden in het teken van frustratie. We houden onszelf niet langer voor de gek: we ervaren wel degelijk een cultuurshock. We kunnen ons maar moeilijk neerleggen bij de kromme machtsrelaties, het misplaatste respect voor hooggeplaatsten en het totale gebrek aan kritiek. We moesten laatst om negen uur naar bed, omdat de "provincial" (een arrogante hoge pief uit Madras) op bezoek was. Dan wil je heel hard gillen en het complete sociale stelsel omver schoppen.
Frustratie ook wat betreft het lesgeven. De meeste jongens zouden in Nederland lang en breed op speciaal onderwijs zitten. Geduld. Heel veel geduld. Honderd keer herhalen dat tien maal zeven zeventig is, en dan nog tachtig als antwoord krijgen. Schaapachtige gezichtjes. Sommige leraren hier hebben nogal losse handjes. Ik beperk me voorlopig tot het gooien met krijtjes...
Maar het mooie aan kinderen (volwassenen op de hele wereld neem daar een voorbeeld aan!) is dat ze feilloos het verschil zien tussen spelen en lesgeven. Na ze een uur lang te hebben geterroriseerd met sommen, ben je na schooltijd weer hun grootste vriend. Mooi volkje, die kinderen.
-
29 Januari 2005 - 10:49
Irene:
JE ZIET HOEVEEL VRIJHEID WIJ HIER HEBBEN EN HOE GEWOON WE DIT VINDEN.KROP MAAR NIET ALLES OP, JE KUNT NIET ALLES OPLOSSEN.
TOT GAUW EN VEEL LIEFS
IRENE -
29 Januari 2005 - 15:17
Bram En Eveline:
Leve de vrijheid in ons koude kikkerlandje. Wie had ooit gedacht dat je de kinderen leuk zou gaan vinden. De reis is dus al niet voor niets geweest. Zorg wel dat je de kinderen tijdens de les de baas blijft.
Veel succes en op naar de volgende belevenissen. Groeten Eveline en Bram -
29 Januari 2005 - 15:35
Hanny:
Tjonge meiden. Jullie beginnen kennelijk zicht te krijgen op de realiteit van alledag. Lijkt me geen kattepis om daar een weg in te vinden zonder je gevoelens geweld aan te doen. Maar dat gaat jullie lukken. (relativering/nuancering enzo). Veel wijsheid de komende tijd en ook een beetje sterkte, maar natuurlijk ook heel veel plezier met elkaar en de jongens! --> want daar gaat het immers toch om nietwaar.
Nog sorrie Marl dat ik niet door had dat je vorige keer ook een bericht had geschreven.
groeten van ons allemaal. En houdt ons op de hoogte. -
29 Januari 2005 - 17:35
Peter:
Succes met het wennen aan het sociale stelsel. Dat er frustratie bij komt kijken kan ik me wel voorstellen, maar om meteen de "provincial" te bestempelen als ... lijkt mij wat ver gaan, nu je de cultuur (zoals je zelf hebt ervaren) nog niet of niet goed kent. -
29 Januari 2005 - 17:35
Peter:
Succes met het wennen aan het sociale stelsel. Dat er frustratie bij komt kijken kan ik me wel voorstellen, maar om meteen de "provincial" te bestempelen als ... lijkt mij wat ver gaan, nu je de cultuur (zoals je zelf hebt ervaren) nog niet of niet goed kent. -
29 Januari 2005 - 19:59
Pieter Heres:
tja, nu van de roze wolk in de stofwolk! Gewoon afstoffen meiden, dan komt het moois er weer onder vandaan. Moet je overigens steeds blijven doen, heel wat stof daar.
tot hoors -
30 Januari 2005 - 08:43
Marjolein:
Hè hè, het is me eindelijk gelukt op jullie site te komen, dus hierbij mijn eerste reactie. Ik smul van al die verhalen. Let maar op meiden, jullie komen straks als volleerde leerkrachten terug !!! Wacht met spanning jullie verdere belevenissen af. Ben trots op jullie !
Liefs van ons allen uit Almere,
Lein -
30 Januari 2005 - 15:53
Opa En Oma Brand:
Zo, dat was dus een heel nuttige culture shock. Dan ga je je afvragen waarom jezelf eigenlijk de dingen doet zoals je dat doet. Je eigen opvattingen een beetje leren relativeren kan geen kwaad.Nu met vastberaden takt en wijsheid aan de slag.
Graag tot spoedig nieuwe verhalen. Liefs van opa en oma -
30 Januari 2005 - 20:50
Oma Heres:
Leuk jullie belevenissen te kunnen volgen.Die zijn wel even anders dan hier he? Hou je taai en veel succes met jullie geduld!
Veel liefs van opa en oma! -
31 Januari 2005 - 04:02
Pim:
Niet alsof we hier echte vrijheid kunnen beleven. Al die mensen die met van alles en nog wat genoegen nemen, wat jammer.
Wat prachtig om de dingen zo anders te kunnen beleven. Het lijkt me moeilijk om op zulke situaties te reageren. Dat is toch zo mooi, je wordt voor blok gezet en je moet anders denken dan dat iemand je ooit heeft verteld. Laat je verleiden door de debiele sociale regels en de schaapachtige gezichtjes en wees zuinig met de krijtjes. -
31 Januari 2005 - 18:57
Milou En Joost:
He Froukje,
Leuk je website url gekregen te hebben via Joost! Ik ben inmiddels met zwangerschapsverlof, dus heb veel tijd om je berichtjes te lezen (als ik niet aan het rusten ben......). Zo te lezen is het inderdaad niet altijd feest, en is de cultuurshock groter dan je dacht. Maar daar wen je wel aan hoor. Straks is de cultuurshock terug in Nederland misschien nog wel groter.....
Groetjes en nog veel plezier en succes daar.
Milou en Joost -
31 Januari 2005 - 23:53
Djamilah:
Hai Frouker en Marl,
Ik had me opgegeven voor email als jullie een nieuw bericht gepost hebben, maar dat werkte kennelijk niet, want nu hebben jullie al weer heel veel berichtjes gepost verdorie ;)Ik ben blij dat ik nu uitgebereid kan lezen hoe het met jullie gaat en wat jullie beleven. Keep 'em coming, die berichtjes! Iedereen spuit hier wijsheden over de cultuurshock, maar het enige wat ik kan zeggen is dat je denk ik dan ineens heel dankbaar wordt, dat Nederland lang zo slecht nog niet is. Maar goed, ik hoop dat jullie niet al te gefrustreerd raken en vooral van die mooie momenten genieten :)
Liefs, Djamiel -
01 Februari 2005 - 10:59
Bart:
*Iets moralistisch over vrijheid enzo*
En dan nog iets over kinders: blij dat jullie het (af en toe) zo goed met ze kunnen vinden. Ik als kindervriend zou daar natuurlijk vrijwel geen moeite mee hebben, maar ik kan me voorstellen dat ... ;)
Oja, hoge piefen, machtsrelaties.. bah..
Hou jullie taai-taai. -
01 Februari 2005 - 11:04
Mirte:
Wat leuk om zoveel te horen (lezen) over hoe jullie het hebben!
Het klinkt allemaal frustrerend maar ook fascinerend en als een ontzettend avontuur. Geniet van de mooie dingen, negeer de slechte (veranderen doe je ze immers toch niet) of zie er zelfs het mooie van in... En nog heel veel plezier!
liefs mirte -
02 Februari 2005 - 12:58
Marl:
Lieve Peter (wie je ook mag zijn)
Ik noem de provincial geen arrogante pief omdat ik moet wennen aan de machtsverhoudingen. Ik noem de provincial een arrogante pief omdat ik hem een arrogante pief vind. -
03 Februari 2005 - 12:08
Ivanka:
Kinderen zijn gewoon heel mooi. En kinderen zijn echt !!!. Wat ze denken en voelen, zullen ze ook zeggen en laten blijken.
Of je nu met krijtjes gooit of niet, ze vinden je dus een toffe juf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
