Kolkatta
Door: Marl
27 April 2005 | India, New Delhi
Allemaal heel erg bedankt voor de beterschapjes, het geblader in medische encyclopedieën en de lieve berichtjes. Ik ben weer helemaal oké. Nu echt. De uitslag was snel over, spuiten kunnen ze hier wel. Het kostte nog een dag bij de dokter om de bacterie die de diarree veroorzaakte, vast te stellen. Maar die wordt nu ook keihard uitgeroeid. Zes pillen jaag ik er per dag doorheen. Ben lichtelijk gedrogeerd, maar heb me nooit beter gevoeld!
(Jee, alles is roze en alles draait, en dude, zie ik nu vlekken op de zon?)
Kolkatta, zo heet Calcutta tegenwoordig. We hadden ons er niet zo veel van voorgesteld, maar na een dag zijn we helemaal om. Mooi en triest tegelijk. Ooit de culturele, economische en politieke hoofdstad van India. Vergane Britse grandeur. Daarover een andere keer meer.
Nu iets over die fijne Indiërs waar me maar geen genoeg van kunnen krijgen. We mogen graag een tempel bezoeken. Soms zijn ze prachtig, soms is het een grote ranzige teringzooi. Dat laatste was vandaag het geval. Iedere religie wordt misbruikt. Vaak wordt dat een beetje verdoezeld of hypocriet verzwegen. Zo niet bij de Hindoeistische Kali-tempel. Hoe schaamteloos kan godsdienst uitgebuit worden!
Allereerst wordt de tempel omgeven door honderden shopjes met prullaria, waar ze in Lourdes nog een puntje aan kunnen zuigen. Maar veel erger, als we nog geen meter de tempel in zijn, worden we aangesproken door een Brahman, iemand uit de hoogste kaste van priesters (yeah, sure). Hij dringt zich enorm aan ons op en geeft ongevraagd een rondleiding. "No sir, really, we don't need you...", maar de verf zit al op ons hoofd en de eerste zegeningen zijn binnen. We mogen zelf bepalen hoeveel we daarvoor willen betalen... Ik ben ook de kwaadste niet en gooi vijftien roepies in het bakkie. Vervolgens krijgen we een bloemenkrans om. We vouwen onze handjes (ik zie het Froukje ook doen, maar kan helaas geen foto maken!) en bidden voor onszelf (dat is: we pleuren bloemetjes in een boom voor goodluck, Indiërs zijn gek op goodluck), voor ieder familielid (jongens, bij deze!) en aan het einde mogen we onze naam in een boekje schrijven. Voor het geval we het nog niet hadden gezien, wijst hij ons nog even op de bedelende kinderen en slapende lepralijers. En dan: "now write down the amount you want to donate". De schmiecht! We betalen natuurlijk niets, we zijn immers blank dus materialistisch. "How does that make you feel?", lees ik in zijn huichelachtige ogen. Vervolgens heeft ie ook nog het gore lef om iets voor de rondleiding te vragen. "Sir, we didn't ask for it". We lopen weg, slaan drie kinderen van ons af en worden aangesproken door een volgende Brahman die ons het een en ander over Moeder Theresa wil vertellen...
Schaamteloos.
(Jee, alles is roze en alles draait, en dude, zie ik nu vlekken op de zon?)
Kolkatta, zo heet Calcutta tegenwoordig. We hadden ons er niet zo veel van voorgesteld, maar na een dag zijn we helemaal om. Mooi en triest tegelijk. Ooit de culturele, economische en politieke hoofdstad van India. Vergane Britse grandeur. Daarover een andere keer meer.
Nu iets over die fijne Indiërs waar me maar geen genoeg van kunnen krijgen. We mogen graag een tempel bezoeken. Soms zijn ze prachtig, soms is het een grote ranzige teringzooi. Dat laatste was vandaag het geval. Iedere religie wordt misbruikt. Vaak wordt dat een beetje verdoezeld of hypocriet verzwegen. Zo niet bij de Hindoeistische Kali-tempel. Hoe schaamteloos kan godsdienst uitgebuit worden!
Allereerst wordt de tempel omgeven door honderden shopjes met prullaria, waar ze in Lourdes nog een puntje aan kunnen zuigen. Maar veel erger, als we nog geen meter de tempel in zijn, worden we aangesproken door een Brahman, iemand uit de hoogste kaste van priesters (yeah, sure). Hij dringt zich enorm aan ons op en geeft ongevraagd een rondleiding. "No sir, really, we don't need you...", maar de verf zit al op ons hoofd en de eerste zegeningen zijn binnen. We mogen zelf bepalen hoeveel we daarvoor willen betalen... Ik ben ook de kwaadste niet en gooi vijftien roepies in het bakkie. Vervolgens krijgen we een bloemenkrans om. We vouwen onze handjes (ik zie het Froukje ook doen, maar kan helaas geen foto maken!) en bidden voor onszelf (dat is: we pleuren bloemetjes in een boom voor goodluck, Indiërs zijn gek op goodluck), voor ieder familielid (jongens, bij deze!) en aan het einde mogen we onze naam in een boekje schrijven. Voor het geval we het nog niet hadden gezien, wijst hij ons nog even op de bedelende kinderen en slapende lepralijers. En dan: "now write down the amount you want to donate". De schmiecht! We betalen natuurlijk niets, we zijn immers blank dus materialistisch. "How does that make you feel?", lees ik in zijn huichelachtige ogen. Vervolgens heeft ie ook nog het gore lef om iets voor de rondleiding te vragen. "Sir, we didn't ask for it". We lopen weg, slaan drie kinderen van ons af en worden aangesproken door een volgende Brahman die ons het een en ander over Moeder Theresa wil vertellen...
Schaamteloos.
-
27 April 2005 - 16:02
Rhiannon:
Sans gene die Indiers! geweldig verhaal en maar hopen dat ze ervan geleerd hebben. helaas ben ik bang dat niet elke toerist die daar komt zo'n doorgewinterde Indier-ontwijk routine heeft opgebouwd... -
27 April 2005 - 20:27
Jolien:
he marl, ben echt blij dat het weer wat beter met je gaat, want ziek zijn is natuurlijk helemaal niets en al zeker niet in india...! kom je volgend jaar mee naar zuidamerika en dan naar afrika?! Nederland is dan misschien wel goed georganiseerd, maar wel suf en saai en NIET MOOI! Althans, de natuur in ieder geval niet echt! Ik ben in ieder geval weg na oktober of november ofzo, dan weet je dat! En ik kom NIET meer terug (denk ik)! Liefs -
27 April 2005 - 20:54
Pieter Heres:
inderdaad weer helemaal beter marl...en al helemaal geacclimatiseerd: jullie reactie op de Brahmaan zou waarschijnlijk anders geweest zijn als hij de eerste was die je in india was tegengekomen. Maar het is goed: je moet echt van nep onderscheiden. Binnenkort kunnen jullie je deel weer bijdragen aan het welzijn van jullie 'eigen' jongens. -
28 April 2005 - 07:32
Lotte:
Wel mooi hoe geroutineerd jullie zijn geworden in dit dit soort dingen...Ging die verf er nog af? -
28 April 2005 - 08:23
Marl:
Uhm, stomme vraag, maar Jolien Hendrikx of Jolien Beltman? -
28 April 2005 - 09:18
Marl En Froukje:
Nieuwe foto's!!! -
28 April 2005 - 11:32
Jolien Hendrikx:
Jolien hendrikx dus....moet je dit weten in verband met het antwoord op de vraag of je volgend jaar meegaat naar zuid amerika en/of afrika...;-) ben benieuwd! Cool foto's trouwens! x -
28 April 2005 - 13:14
Pim:
Nee, want dan is Marl weer bij Pim. -
28 April 2005 - 13:55
Jolien:
haha..ok dan! -
28 April 2005 - 17:31
Ivanka:
Marl,
Wat een fijn bericht, dat je weer helemaal opknapt bent. Kunnen jullie weer samen op pad. En ons weer foto's en verhalen bezorgen.
Die Indiers weten het ook goed te brengen zeg. Dat is nog een beduveld worden. Tenzij je, zoals jullie, nuchtere Nederlandse meiden zijn.
Tja, een koekje van eigen hollandse deeg . Goed gedaan. Ik vond het wel een giller. En zag het al helemaal voor me.
Ben op je quivive !!!
Ivanka -
30 April 2005 - 00:27
Robin:
He frouk,
Hartelijk koninginnedag!
Mazzels -
04 Mei 2005 - 22:22
Anne:
Wat een idioot zeg. Leuk om al je verhalen te lezen, vind het echt fantastisch wat je daar allemaal meemaakt.
En fijn dat het weer beter met je gaat. Groetjes van Anne -
05 Mei 2005 - 09:02
Marl:
Jolien, je hoort het. De baas heeft gesproken... -
06 Mei 2005 - 11:45
Marijke:
tof verhaal! toffe meisjes! -
09 Mei 2005 - 20:15
Hanny:
Tja, zo gaat dat kennelijk (blijkbaar) op toplocaties van alle religies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
