In de wolken

Brrrrrrrrrrrrrrr!! Het is hier koud! We zijn van een graadje of 40 naar een graadje of 12 gegaan. De zon schijnt nauwelijks, want er hangen dikke wolken over de bergen, dus helaas geen uitzicht. Gisteren zelfs nog onweer, heel mooi!! We hebben zelfs regen gehad... We voelden ons bijna thuis :>.

Marl vond het overigens weer nodig om ziek te worden, dus ze liep gisteren, toen we van hotel wilden wisselen, ineens d'r ontbijt er uit te gooien. Diarree is er ook weer bij en gisternacht werd ze wakker van de jeuk en wat bleek, onwijijijijse uitslag over dr benen en armen, vandaag nog iets verder verspreid... Dus op naar de dokter. Na 3 uur in een hele koude "wachtkamer" te hebben gewacht, waar zich allerlei taferelen afspeelden (ik noem een dozijn aantal mensen die gewoon even in- en uit lopen richting de dokter, een hartverscheurend krijsend kind dat net een ongeluk had gehad, een aantal doktoren die interessant zaten te doen in een rontgenkamer waar ze met apparatuur uit de jaren '30 werken..) konden we bij de dokter terecht voor een checkupje. Wat bleek: "articaris" is the keyword. Het is voor 95% onbekend waar het vandaan komt, gelukkig is het niet besmettelijk, want ja, ik Froukje Heres, heb natuurlijk nog steeds nergens last van :>en dat wil ik graag zo houden. Dus vandaag heeft Marl een prikje gehad en tabletten en een lotion moeten halen, weer een tablet erbij. Voor de diarree wachten we nog even of dat samenhangt met de huiduitslag. Anders konden we maandag een "stool sample" inleveren en kan ze daar ook een medicijn voor krijgen. Geen onrust, thuisfront!! Het komt allemaal goed, ik ben bij d'r en ze voelt zich al beter.

Gisteren heb ik in mn eentje een beetje rondgelopen en wat foto's genomen van het zichtbare uitzicht. Leuke theeveldjes enzo, you'll see in the fotoboek!

Even een flashback naar Delhi en Varanasi. Na zelf al tig keer getuige te zijn geweest van de trucjes van touts, heb ik, toen ik alleen pad ging even een tout te pakken genomen, heel bewust. Ik liep richting Lufthansa om het 1 en ander te regelen en een jongen sprak me aan, zeggend dat ie student Engels was. Hij had een oom met een riksja... Tuuurlijk! Hij wilde me Delhi wel een beetje laten zien, dat wat ik wilde zien. Ik zei van nou nee bedankt in eerste instantie, maar toen dacht ik, kom we gaan ff lachen. Ik had hem al verteld dat ik geen cent uit zou geven aan die oom van hem en dat was geen probleem. (Er kon niets misgaan, want we waren in de buurt van ons hostel, ik kende de weg wel en het merendeel van de tijd liepen we) Nou hij me inderdaad alle highlights laten zien, gingen we ineens langs winkeltjes, misschien dat ik iets wilde kopren... Oftewel de plaatsen waar "zijn oom" commissie zou krijgen en hij waarschijnlijk ook wel. Na 3 shopjes te hebben gezien vond ik het mooi... dat vond hij duidelijk al wat minder. Maar goed, ik had gezien wat ik wou zien en ik wou terug naar Marl om te kijken of ze nog ok was. Dus ik heb hem bedankt en ben weggegaan, gna gna!!

In Varanasi hebben we de eigenaar van het hotel er van weten te overtuigen dat we echt "deeply pained" waren door de rip off die het hotel bleek te zijn en zo hebben we heeeel cheapo overnacht, en overspoelde hij ons met "paan" (blaadjes gevuld met betelnut, moet je op kauwen, is lekker zoet en vervolgens krijg je een rode mond. Hij wilde waarschijnlijk van z'n bad karma af, jaja die haalden we er ook nog even bij... had hij het zelf continu over dusja, open deur! Zo hebben we nog vele voorbeelden, maar goed, zelf worden we natuurlijk veel meer bedonderd, soms nog zonder het zelf door te hebben. Het duurt even voordat je alle trucjes door hebt, maar als je het eenmaal weet, kan je terugkaatsen. Ik vind het persoonlijk wel een leuk spelletje. Maar ja, soms heb je er ook echt geen zin in en wordt je alleen maar saggo van al dat gezeur.

In Varanasi hebben we nog een boottrip gedaan, stiekem toch nog foto's van de burning ghats kunnen nemen, mag eigenlijk niet, maar ja, je bent toerist he... Op de terug weg voeren we bijna over een lijk heen. Kon je nog goed zien trouwens, we hebben een foto's van zn been dat boven het water uitsteekt, maar dan van een hele afstand (lekker, ramptoerisme). Verder een leuk muzikaal avondje gehad, rondgeslenterd door de smalle straatjes. Nog leuke contacten op gedaan met een Canadees en een Duitser, zeer geslaagd verblijf!

Toen we naar Darjeeling wilden vertrekken hadden we met de eerste trein meer dan een uur vertraging. Deze route was de enige met een overstap (in Patna) en dan zal je net zien, heb je vertraging met je eerste trein. Onrustig in de trein gezeten, want ja, waneer waren we in Patna?? In Patna aangekomen, bleek de volgende trein (gelukkig) 3 uur vertraagd te zijn. In die tijd werden we vergezeld door een jongen en een meisje die onze handtekening wilden en met ons op de foto wilden. Helemaal hyper was dat meisje, zooo geweldig vond ze het om buitenlanders te ontmoeten, en ja ze hadden net ook al 2 Engelse meisjes ontmoet en dat was ook zooo geweldig. Eenmaal in de trein duurde het eeuwen voor we in NJP/ Siliguri waren. We dachten daar 's ochtends aan te komen, maar dat werd 17u. Op naar een bus, reden er geen bussen meer. Gelukkig kwamen we er achter dat er shared jeeps naar Darjeeling reden, dus zodoende zaten we met een mannetje of 14 (waarvan 4 kleine kinderen) in een jeep, op naar de hoogte. Omdat we laat aankwamen verbeleven we voor 1 nachtje in een hotel vlakbij de main road, de dag erna zijn we verhuisd naar een budget hostel hoger de berg op. Een heel lief mannetje verwelkomde ons. De kamers zijn simpel, vochtig en kkkkoud. Warm water krijgen we per bucket voor 10 rupees en die manier van douchen (een emmertje over je heen gooien) is dan ook nog koud. Maar ik vind het wel diehard en het is prima te doen. We zijn gewoon verwend door de hotels die we eerst hebben genomen.

OK, dit was weer een heeeeeeel grote berg leesvoer. Sorry, maar het moest er uit :p. Marl doet de foto's, dus het wordt vast een mooi geheel, geniet er van, dat doen wij in ieder geval wel.

xfr en mrl